Benito Lertxundi (1986)

 

Udazken koloretan,

landen lurrinak zeharkatuz,

hitaz oroit

eta higan nauk. 

 

Zuhaitz biluziaren

gerizpean orpondoa,

orbelaren hilobi,

horiz eta gorriz

dena lokarturik.

 

Eskuratu hostoa

xume bezain eder,

hain soila bere heriotzean,

zuhaitz guztiaren bizkortasunez

hain betea,

non erortze honen duintasunak

hiri kantatzera naraman. 

 

Berriro zuhaitzari

so natzaiok, kezkaturik ote?…

joate askearen oparotasunean,

betikotasunaren irria zirudik. 

 

Gatibu naukan denborak,

bere baitan egositako

ametsetaz isekaz

bailegoan. 

 

Udazken koloretan,

landen lurrinak zeharkatuz,

hitaz oroit eta higan nauk,

hain soil hire heriotzean,

hain xume, adiorik gabeko

partitzean.