Egunsentiaren lehen argi izpiak

ez dira susmatzen eta portuko urak

udaberriko goiz honetan zimurrik ez.

Etxeko logelan: isilik jaiki zaitez,

bada, zu mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Aitamak lo atseginetan ongi dautza,

haien atsedena ezetz genezan traba,

arraina baizik, datorren egunsentian.

Sukaldean: opila jan, esnea edan,

bada, zuk mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Bizkaiko Golko oso olatu leunak

ez daitezen zure gaurko etsai gaiztoak,

kide onak baizik, eta zu kulunkatu.

Bidean: bidea arretaz begiratu,

bada, zuk mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Auto argietan preso untxi gaixoa

harrapatu aurretik dezazun begira

eta erran baita nik horrela saihestu.

Portuan: oroz gain eskua emadazu,

bada, zuk mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Ilunpetan uretan erortzen bazara,

arrainek ondotik jaten zure sudurra,

orduan zer erranen diozu amari?

Barkuan: salbamendu jaka ongi jantzi,

bada, zuk mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Itsaso handian zure buru txikia

aurkitzeko denbora gehiago dut eta

aitamak berriz musukatuko dituzu.

Arrantzan: buztan erdia artoski moztu,

bada, zuk mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Isunik ez biltzeko, arrain atzemanak

horrela salgai ez direla atxikiak

itsasturiei erakutsiko diegu.

Leman: Higerko itsas argirantz gidatu,

bada, zuk mutil, baina zergatik aitatxi?

 

 

 

Orain argiak beldurtutako arraina

guregandik ziur aski urrunduko da

eta aitamek nahi zaituzte ikusi.

Pontoian: ‘ta orain itsasora itzuli,

otoi, zu aitatxi, baina zergatik mutil?

 

 

Hatsaren Poesia – Olerki Bilduma – 2016