Laboral Kutxak leku askotan esana du, euskara berarentzat guztiz funtsezkoa dela eta horregatik, betidanik ahalegindu eta ahalegintzen dela euskara ahal den gehiena bultzatzen, eta, nik sinesten diot. Urrutirago joan gabe, eta erakusgai moduan, hortxe dugu Kike Amonarrizek ETB1en egindako programetan, behin eta berriz azpimarratu baitu ideia hori, eta nik berriz ere diot sinesten diedala, baina, oso ongi dakigun bezala, mundu honetan ez dago inor perfekturik; denok ditugu geure akats eta hutsak.

Hori horrela, hementxe kontatu behar dut zer gertatu zaidan Iruñean azken urteotan. Duela hiru hamarkada pasatxoz geroztik, Laboral Kutxako (lehenago beste izen batzuk ere izan ditu) bezero zintzoa izan naiz eta naiz, Iturrama auzoan. Pio XII.a etorbideko sukurtsalean, urte askoan beti topatu izan nuen langileren bat, zerbitzua euskaraz era egokian ematen zidana. Orain, ordea, azkeneko hiru-lau urte honetan, Antso Azkarra hiribideko eta Iturrama kaleko sukurtsaletan, ez daukat inondik ere modurik zerbitzu berberak euskaraz jasotzeko, alegia, izapide arruntak, kontratuak, hipotekak, errenta aitorpenak, aseguru kontuak egiteko, eta abar.

Era berean, ozen eta garbi aitortu eta esan beharra daukat, hango langile erdaldunek ematen didaten tratua guztiz ona eta atsegina dela, hau da, arrunt fina, baina gaztelaniaz, gazteleraz, espainieraz, nahiago bada; inoiz ez euskaraz!!!

Jakina da esaten dela bezeroak beti daukala arrazoia. Ea, bada, egia ote den eta laster nabaritzen dudan hobekuntzaren bat. Uste dut, hiru-lau urte nahikoak direla itxoiteko, neronek egin dudan bezalaxe. Ala, Laboral Kutxak ontzat eman behar ote du hobetik txarrera joatea? Esaera zahar batek dioen bezala: “Zalditik astora eta astotik lurrera!!!”.

Suposatzen dut, Laboral Kutxak bere arazoak izanen dituela, enplegatu horiek euskaldunez ordezkatzeko, baina hori jadanik ez da nire afera. Nik dirua jartzen diet, eta trukean, nire hizkuntza-eskubideak ere baditut.