Jentillek Leizaiko kobaten bizi ziela, sekulako izar eder bat odaietan agertu ementzan. Alako izarra ikusi zoenen, jentill orik erabat ikatuta, mundun zer gertau bear ote zon ezin asmauik ementzeiltzen.

Alakoaten, koba barrun erdi itxututa zeon jentil zar bat ataka aurrea ata, ta zaldu endaiekin betazalak, ta odaieta beida jarri ementzoen, ark izar ari zertzan antz emango ziola ta.

Baitta ikusi orduko deadar eiñ ementzon, ze: “A ne umek! Kixmie jayo dek, galduk gaittuk oaintxe. Bota nazazuya ni emendi gain bera”.

Jentillek Jesukristori Kixmie deitze ementzioen, Kixmik berriz tximue esan nai emendo.

Beak esan bezela, mallok bera amilka bota ementzoen, t’ala jentill zarra ill ementzan.

Geo kristandadea mundun zaltzen asi zanen, jentil danak sakabanau ta bela galdu ementzien.