Denboran baten Muskiko koban BAxajaunek bizi izen ementzien. An inguruko mendigañetako lurrek ebalitta, sekulako garik biltze emen zittuzten. Beretan kristauek bizi ementzien da arten ez ementzoen garik eitten, galazik ez da.

Bein Samartintxiki, botin aundiatzuk jantzitta, io emen da Muskiko koba; ta ango gari pilak ikusitta bearri ziñek saltoka ariñago eraiñ Baxajaunekin apusto eittendo.

Baitta Baxajaunek bealdiko errun eraiñ ementzien; Samartintxiki berriz garipilen erdia eroi ementzan; baño baitta botiñek galallez betere. Gero, andi aldeinda, Samartintxiki be etxea zetorrela Baxajaun bati buruatu emen zitzaion ark botiñetan galazie zeamarrela, ta artu aizkoratxikie ta bota ementzion; baño ez ue arrapau. Aizkora txikie Olasastiko gaztiñaipurdiaten sartu ementzan.

Kristauek ez ementzekien garie noaiz eiñ; baño alakoaten batebatek Baxajaun bati aittu ementzion nola algaraz eittentzon:

Ja jaaai! Balekia, artuko likenea:

Or irtete arto eitte.

Or erorte gari eitte.

Ta San Lorentzota arbi eitte.

Urduti zaldu ementzan garie erri daneta.