Urrunetiko zaunkak, beste menditxotik,

kukurruku hurbilak, hor oilategitik,

behinkako marrakak, bide bestaldetik,

ametsa laztantzen dit, eztiki, kanpotik.

 

Eguzkitan etzanik, bada erdi lotan,

otsailaren otsoak haginak ahoan

ez erakustekoan, hitz zurrunbiloan

zutaz ametsez nago, oraino batean.

 

Ekiaren moduan, zure esku leuna

larruan sentitzen dut, zure fintasuna,

sendatzaile fidela, ahots ezaguna,

irudien desfile honen eleduna.

 

Aire fresko boladak, noizean behinka,

beribilen burrunbak, sentsuen kilika,

Erosek bedeinka, zurekin gordeka,

Morphéeren besoetan ez nadin hegaka!

 

2020/02/22

Hatsaren Poesia – Olerki Bilduma – 2021