Laminaren besoetan,

magiaren ametsetan,

maitasunaren saretan,

erori naiz goiz honetan.

 

 

Ezagutu zaitudanean,

ur uhertura nindoan,

amultsuki babestean,

ene buia izan nahian.

 

 

Gaur dugun amodioa,

bien artean banatua,

gaua, eguna bezala,

azkarki gotortzen dena.

 

 

Deitzen zira maitemina,

biziaren ezti gozoa,

amodioaren fereka,

Goizizar-berri jainkosa.

 

 

Ez da ez ederragorik,

ez xarmegarriagorik,

zuretzako naizelarik,

ta enetzat zirelarik.

 

 

Zugan abandonatzen naiz,

niregan eskaintzen zira,

batasun bereiztezina,

egunari lez ekia.