Zu zira inoiz ikusi dudan lorerik ederrena,

ezagutu dudan koloretsuena,

hainbeste xoratu nauen lurrina,

abuztuko goiz honetan jaso dudana.

 

Eskaini zenidan zure bihotza,

zure maitasun petaloak emanez,

aldi berean lore basati eta samur,

denborak inoiz zimeldu ez duena.

 

Polena biltzen duen erlea bezala,

bilatu dut zure pistiloan,

desioaren gustu paregabea,

estasirantz hegaldatu nahian.

 

Nektarra, maitasunaren zukua,

lore batek eman dezakeena,

eskaini, oparitu didazuna,

mozkorkeriaraino erorarazi nauena.

 

Haize oso goxo batek gaitu elkartu,

norabide berean eraman gaitu,

gure helburuak berdinak ditugu,

bide ber-beretik segitu dugu…